Mijn vierde bezoek aan Jeanette begon erg speciaal. Het was de eerste ochtend die mij een herfstgevoel gaf. Ik houd van de herfst. Iedere keer als ik hier naartoe ga, denk ik aan de periode ervoor. Deze ochtend besef ik dat ik erg gegroeid ben door mijn gesprekken met Jeanette. Voor mijn gevoel kan ik nu verder met mijn leven. Ik kan het meer een plekje geven. Het hoort bij mij wie ik nu ben, maar het voelt lichter. Zowel het rouwproces van mijn overleden dochter 20 jaar geleden, als het rouwproces van mijn scheiding 5 jaar geleden.
De gesprekken zorgen er ook voor dat ik ga denken over de dingen die ik ben gaan doen als gevolg van het verdriet. Als de benzinemeter halverwege staat, ga ik al tanken. Had geen rust als ik daarmee wachtte, ja want ik zou maar plotseling naar een ziekenhuis in een andere stad moeten. Nu lukt het me om nog iets verder door te rijden. Ik drink nooit alcohol, ik wil ten alle tijden helder zijn om naar een ziekenhuis te gaan. En zonder alcohol ben ik net zo gezellig hoor….. Het zijn zo van die dingen. Voor mijn gevoel kan ik nu verder.