Op mijn terras is er door de jaren heen een hele verzameling potten gekomen. En nu bloeien de vergeet-me-nietjes volop. Zo mooi! Al moet ik eerlijk bekennen dat ik er niks aan doe om ze te laten groeien. Al jarenlang komen ze vanzelf tevoorschijn. Ik zaai niks, al geef ik de potten wel water 😉
Ik geniet er zo van. En toen dacht ik vanmorgen ineens: er niks aan doen, wat wil dat zeggen? Hoeven we misschien niet zo hard te werken om rust te vinden in wat er zich aandient? Mag het er misschien gewoon zijn? Is dat het geheim? En gaat het dan bloeien? Krijgen we dan de zo verlangde bloei in ons leven? Maar hoe komen we zover? Hoe laten we dat wat er is er gewoon zijn? Om te beginnen mogen we gaan praten over wat er is. Hoe moeilijk ook, het is zo belangrijk dat het verteld mag worden. Misschien staat het vergeet-me-nietje ook daarom te bloeien! Vergeet het verhaal niet, vertel het! Wat het verhaal ook is, het maakt niet uit.
Is het zo eenvoudig? Hoe mooi is dat! Het is wel fijn om het tegen iemand te vertellen die het ontvangt. Iemand met een telefoon voor de neus zal niet luisteren. Dat is wel heel belangrijk. Vertellen en gehoord worden horen bij elkaar.
In mijn praktijk mag alles verteld. Ik oordeel niet, het mag er allemaal zijn. Voel jij de behoefte om te komen vertellen? Je bent van harte welkom met jouw verhaal. Ik ontvang het met liefde.
Neem contact met me op en vraag een vrijblijvend gesprek aan, dat is altijd mogelijk!
Mooi weekend en liefs van Jeanette