Dit is een prachtige geschreven boek door Jaap Robben over een groot drama door het verliezen van een kind in de jaren 60. Eigenlijk wil ik er niet teveel over verklappen. De schrijver bouwt het verhaal heel mooi op. Je krijgt inzicht in waarom een 81-jarige vrouw reageert zoals ze reageert. Na zoveel jaren zwijgen over wat er gebeurd is, door de druk van de omgeving, in het ziekenhuis en thuis.
Ik ben geraakt en af en toe was ik ook echt boos en verontwaardigd. Ik heb zelf ervaren dat mijn dochter in de zwangerschap overging naar thuis in 1997. Met alle hulp en liefde om ons heen konden we het dragen. Maar in die tijd was er absoluut geen openheid, compassie en begrip.
Ik raad het boek van harte aan voor vrouwen die in de jaren 60-80 hun kind(eren) verloren. Nu mag er open over gesproken worden. Er zal veel herkenning zijn. Mijn hart huilt voor alle vrouwen die er niet over “mochten” praten. Bij mij kan dat wel. Op een veilige plek met compassie is je verhaal welkom, wat er ook gebeurd is. Ik heb geen oordeel. Durf jij de stap te zetten? Voel je van harte welkom.
Lieve groet en een mooi weekend,
Jeanette