De lange weg voor met pijn, verdriet en angst omgaan is er vanaf proberen te komen door erover na te denken. De korte weg is ermee zijn en voelen. Oh en dat zijn we niet gewend. We hebben geleerd dat we eromheen proberen te gaan. Door niet over moeilijke gevoelens te praten gaan we eromheen. Door er uren dagen maanden in ons hoofd mee bezig te zijn lost het niet op.
Als we in alle rust bij de pijn, het verdriet of de angst mogen komen dan mag het gevoeld worden. En daar is best moed voor nodig. Als je weet dat jouw moed je bij de korte weg brengt, dan is het al half zo moeilijk. En als je dan ook weet dat ik met aandacht en liefde bij je ben om de gevoelens aan te kijken en ervaren? Dan is het nog minder moeilijk. En dan dacht je dat je de Mount Everest op moet maar het blijkt een molshoop te zijn.
Kom moedig mens, zet de eerste stap en we gaan op pad om gevoelens te ervaren.
Het is zo mooi om achter de molshoop terug te kijken en te zeggen: was ik daar nou zo bang voor? Het mag echt eenvoudig zijn in het leven. Het is ons veel moeilijker voorgehouden dan het in werkelijkheid is.
Ik begroet je heel graag!
P.s. de foto is van een mooi kunstwerkje dat ik van mijn zoon Vincent kreeg na zijn reis naar Panama. Zo lief!
Lieve groet,
Jeanette
Gaaf Jeanette, hoe je benoemd dat er moed nodig is voor het voelen van verdriet. Fijn dat jij daarin helpt!
Dank je wel Eleonora, ik zie dat wel zo ja. En dan wordt het verdriet zachter. Wegstoppen lost echt niets op. Dus vind ik je moedig als je de stap gaat zetten om te voelen.